Jan II Dobry

Jan II Dobry

Kuratorium Oświaty w Opolu ogłosiło konkurs popularyzujący postać Jana II Dobrego.  Można namalować postać i działalność Jana II Dobrego, przygotować prezentacje multimadialna lub komiks. Nasza szkoła weźmie w nim udział. Uczniowie zapoznali się z tą postacią na zajęciach koła historycznego oraz mogą korzystać z informacji, znajdujących się na gazetce szkolnej.

JAN III DOBRY

Urodzony: w latach 1450 – 1460. Rodzice: drugi syn Mikołaja I. W chwili śmierci ojca był pełnoletni i wraz z bratem objął władzę w księstwie, opolskim. Mimo różnic charakteru nie było konfliktów między nimi. Unikając wojen, umiejętnie gospodarując zgromadzili znaczne środki, które przeznaczali na powiększenie terytorium księstwa. Rozrosło się ono jeszcze za życia Mikołaja I, ale główne sukcesy odnosił w tej dziedzinie Jan. Po przyłączeniu Raciborza stworzył w drodze zakupów najrozleglejsze księstwo na Śląsku. Dokonał dzieła, które nie udało się jego bardziej energicznym poprzednikom – zjednoczył prawie cały Górny Śląsk. Księstwo opolsko – raciborskie było też najbogatszym państewkiem śląskim, a zasługi Jana popierającego handel, górnictwo i rolnictwo dla jego gospodarczego rozwoju były bardzo duże. Trzymał się książę z dala od wielkiej polityki, choć utrzymywał bardzo rozległą korespondencję. Odbył kilka podróży zagranicznych – w 1476 aż do Włoch, ale niechętnie opuszczał terytorium księstwa. Niewiele posiadamy wiadomości o jego życiu prywatnym. Kroniki przedstawiają go jako człowieka łagodnego, pokojowego, powolnego w decyzjach, a nawet tchórzliwego. Był bardzo gospodarny, oszczędny a nawet skąpy. Prowadził skromny tryb życia, a jedną z jego ulubionych rozrywek było polowanie i muzyka. Przebywał najczęściej w Opolu, w zamku na Pasiece. Dzięki swym finansowym talentom zdołał zgromadzić znaczne bogactwa. Książę troszczył się o los swoich ziem i poddanych W 1531 za zgodą króla Czech wydał tzw. wielki przywilej ziemski, który gwarantował dalsze istnienie księstwa opolskiego po jego śmierci, a ludności zapewniał samorząd i przywileje sądowe. Do końca życia pozostał wierny kościołowi katolickiemu, jako jedyny z książąt śląskich Posługiwał się na co dzień językiem polskim. być może znał czeski, a z pewnością nie znał niemieckiego. Wśród jego dworzan przeważają nazwiska polskie. Potomstwo: nie był żonaty i nie miał potomstwa. Zmarł: w czwartek 27 III 1532 r. w Raciborzu. Zgodnie z ostatnią wolą zmarłego pochowano go w opolskiej kolegiacie św. Krzyża. Grobowiec księcia umieszczono przed głównym ołtarzem i przykryto sarkofagiem.

Prace należy składać do p. Anny Derki do 9 kwietnia 2015r. Regulamin konkursu jest dostępny na stronie Opolskiego Kuratorium Oświaty www.kuratorium.opole.pl .