Religia klasy 7 – 8
12-14.05.2020
Temat: Bezcenny dar.
Obejrzyj film https://www.youtube.com/watch?v=2h4rrWhRWaQ
Napisz w zeszycie jakie dary otrzymał główny bohater.
5.05.2020 r.
Temat Tydzień biblijny
21.04.2020 r.
Witajcie film na 4 lekcje
Temat św. Filip Nereusz
cz. I oglądamy 22 i 24 kwietnia
https://www.cda.pl/video/10366751
cz. II oglądamy 28 kwietnia
https://gloria.tv/post/aiGBM6ZP3t9K3Nkp8PGWEdjd9
Na podstawie filmu, napisz w zeszycie jakie cuda zdziałał Bóg za sprawą św. Filipa Nereusza.
Następna lekcja w maju
16.04.2020 r.
Temat: Rodzina źródłem życia
Rodzina – niewyczerpane źródło świętości , miłości i życia Mówiąc o rodzinie mówimy o wielkiej świętości życia. O pierwszej i największej szkole życia. Rodzina była i pozostaje głównym i najważniejszym zadaniem życia. Rodzina stanowi podstawową szkołę, w której każda osoba rozwija się i dorasta do pełni świadomości i odpowiedzialności. Rodzina jest początkiem, źródłem i osnową społeczeństwa, Kościoła i państwa. Los Ojczyzny i całego Kościoła zależy od jej kondycji. To co najważniejsze w człowieku było budowane, buduje się i będzie budowane w rodzinie. Bez rodziny, bez atmosfery życia rodzinnego nie jest możliwy prawidłowy rozwój człowieka. Tylko w zdrowej rodzinie człowiek przeżywa głębię swojego człowieczego powołania. Bóg spotyka się z nami na płaszczyźnie życia rodzinnego. Pan Bóg, który jest miłością ustanowił rodzinę ludzką dla spełnienia głównego zadania, jakim jest dzieło miłości. Rodzina jest drogą, która prowadzi do Boga. To Bóg sam dał początek rodzinie. Rodzina w zamyśle Boga jest małym rajem na ziemi.. Poprzez wcielenie Bóg stał się człowiekiem w Rodzinie Nazaretańskiej. Przyszedł, aby tę ziemię zamienić w raj, a wszystkich ludzi w jedną Bożą rodzinę. Dlatego więc w Jezusie Chrystusie wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami, dziećmi Ojca niebieskiego. Rodzina jest świątynią i ogniskiem miłości, miłości która ma moc stwórczą i która słodkimi więzami łączy jej członków. Jest obrazem i odbiciem nieskończoności i nieskończenie bezinteresownej miłości Bożej. Rodzina jest ogrodem, rozsadnikiem miłości, w którym miłość daje początek nowemu życiu. To z rodziny, jak z obfitego potoku wypływa życie. To w rodzinie wzrastają ciało i duch, tu człowiek uzyskuje formację duchową i kształtuje się fizycznie. Rodzina stanowi pierwszą i najważniejszą szkołą życia. Z rodziny wychodzą święci i złoczyńcy, przyzwoici ludzie i wielcy grzesznicy. Od kondycji rodziny zależy kondycja społeczeństwa, Kościoła i narodu. Kryzys rodziny jest znakiem naszego czasu W dobie obecnej jesteśmy świadkami , ogromnego kryzysu , który dotyka rodzinę. Rodzina naszych czasów jest narażona na niezwykle silne wstrząsy i trudno znaleźć lek , który skutecznie mógłby zapobiec jej zniszczeniu. Rodziny się rozpadają. W rodzinach jest coraz mniej miłości, radości, szczęścia, wierności. Siłą niszczącą dla rodziny najczęściej bywa zdrada małżeńska, rozwody, bezdzietność. Współczesne środki przekazu: telewizja , czasopisma pornograficzne i inne w dużym stopniu przyczyniają się do niszczenia wspólnot małżeńskich, a tym samym niszczenia naturalnej atmosfery życia rodzinnego i jej ducha. Wiele osób zadaje sobie pytanie, dlaczego małżeństwo przestaje być związkiem dwóch kochających się osób: mężczyzny i kobiety, a staje się miejscem handlowym przetargów, w którym jedna lub obie strony są towarem do kupienia, sprzedania, porzucenia, wymiany, wykorzystania itd. Na rodzinę przyszły ciężkie czasy. Wielu mężczyzn i kobiet tylko na krótko obdarza się czułością i wzajemnym zainteresowaniem, długo natomiast nienawidzi się wzajemnie i walczy przeciw sobie, aż wreszcie rozstaje się na zawsze, aby rozpocząć nowe życie z kimś innym. Za sobą pozostawiają jedynie zranienia i osierocone dzieci. Codziennie jesteśmy świadkami zjawisk potwierdzających fakt, że dzisiejsze rodziny są nieszczęśliwe, chore, zranione i nie mają szans na trwałość. Nikt nikogo nie słucha ani też nie szanuje, Każda ze stron uważa się za najmądrzejszą. Rodzice za wszystko oskarżają dzieci, dzieci stale narzekają na rodziców. Nie ma porozumienia między pokoleniami, są one wciąż w stanie zimnej wojny. Taki stan nie może przynieść pozytywnych rezultatów, wprost przeciwnie, problemy stają się jeszcze trudniejsze. Zadajemy sobie pytanie. Skąd nagle pojawia się ta nieszczęsna choroba, jaką jest rozpad i kryzys wielu rodzin? Nie jest to choroba tylko naszych czasów. Istniała ona już od dawna. Dużo przyczyn złożyło się na jej powstanie, lecz najważniejsza z nich sprowadza się do jednego faktu; wiele rodzin zgubiło na swej drodze życiowej Jezusa Chrystusa. TYLKO ON jest fundamentem i obrońcom rodziny. Zaniknął Duch Boży, gotowość do ofiary i wyrzeczenia, osłabła wiara. Dzisiaj małżonkowie, kiedy doświadczają jakiegoś kryzysu nie szukają nici porozumienia na podstawie dialogu małżeńskiego, ale zaraz śpieszą do sądów, celem unieważnienia małżeństwa. Zapominają jednocześnie o tym, że przed Bogiem zawsze będą jednością, zawsze będą małżeństwem, małżeństwem nierozerwalnym. To jest właśnie powód, dla którego Kościół przejawia coraz większą troskę o sprawy rodziny. Kościół pragnie, aby rodzina była źródłem świętości, miłości i życia. Z tych też to względów Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił rok 1994 ROKIEM RODZINY. Jak wiele troski o współczesną rodzinę okazal Papież Franciszek, zwołując Synod poświęcony rodzinie. Sprawy rodziny i jej problemy nie powinny być odkładane na dalszy plan. W dużej mierze zależy to od nas samych. Powinniśmy sobie zadać podstawowe pytanie i szukać na nie odpowiedzi, Jak jest w mojej rodzinie, czy moja rodzina jest Bogiem silna, czy panuje w niej miłość, pokój, i zgoda, czy jestem tym, który buduje czy tym który sieje niezgodę, wprowadza niepokój, budzi lęk? Wiele osób uważa, że szczęście rodziny zależy od ilości pieniędzy i posiadania luksusowych przedmiotów materialnych. To wszystko może służyć dobru i może być pożyteczne w codziennym życiu, ale nie jest w stanie uchronić rodziny od niezgody, trosk, narzekań i niezadowolenia. Tajemnicą szczęścia małżeńskiego i rodzinnego jest poszanowanie Boga i Jego przykazań, a także wzajemny szacunek i miłość wśród wszystkich członków rodziny. Jeżeli chcemy mieć radosną i szczęśliwą rodzinę, musimy wprowadzić w jej życie Ewangelię Chrystusa. Tylko takie rodziny dają gwarancję wychowania zdrowego człowieka oraz sprzyjają duchowemu wzrostowi każdego z jej członków. Wszyscy prawie znamy inną rodzinę, która można by rzec niczego nie posiadała. Żyła w ubóstwie, ale większego szczęścia, zadowolenia, pokoju i zgody jak w tej rodzinie daleko byłoby szukać na tej ziemi. Mówię tu o świętej Rodzinie z Nazaretu. Powinna ona stanowić wzór do naśladowania dla wszystkich chrześcijańskich rodzin. Każdy człowiek powinien być gotów do wyrzeczeń. Powinien z cierpliwością akceptować drugą osobę i być zawsze do jej dyspozycji. Kto potrafi tego dokonać, jest zdolny do założenia prawdziwej zdrowej rodziny. Sam Bóg powołał nas do życia. On też pragnie, abyśmy Go stawiali zawsze na pierwszym miejscu. On da nam pokój i obroni przed wszelkimi napaściami szatana. Nasze rodziny zostaną uzdrowione tylko wtedy, gdy całkowicie powrócą do Boga. Nie zapominajmy, że Bóg w swoim pragnieniu zbawienia i uświęcenia człowieka zaczął od fundamentu, który stanowi rodzina. Sam bowiem urodził się w takiej rodzinie, a wzrastając uświęcał ją, i nie tylko tę jedyną, ale wszystkie rodziny na świecie. Święta Rodzina z Nazaretu stała się wzorem, ideałem każdej ludzkiej rodziny. Bóg również daje siłę i łaskę, okazuje pomoc, aby każda rodzina ten ideał osiągnęła i zrealizowała. Jeśli Jezus jest fundamentem i źródłem życia i miłości dla małżonków, związek ten przetrwa wszystkie próby, pogłębi się i stanie się ogniskiem, przy którym wielu może się ogrzać. Święty Paweł mówi; „.. .obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość’ (Kol 3,12). Bez takich cnót nie ma szczęśliwych i radosnych rodzin. Musimy przyjąć drugą osobę z miłością i bez egoizmu, umieć znosić cierpliwie jej wady i niedostatki, umacniać cudze cnoty i wzrastać we własnych.
W zeszycie zapisz 3 zdania notatki. Zastanów się czy dziękujesz Panu Bogu za swoją rodzinę?
6.04.2020 r.
Witajcie przeanalizuj komentarze przed liturgią
WIELKI CZWARTEK
Komentarz przed rozpoczęciem ceremonii
Gromadzimy się w dzisiejszy wieczór wokół Chrystusa Pana jak uczniowie na Ostatniej wieczerzy. Sprawując Mszę Wieczerzy Pańskiej, która jest rozpoczęciem obchodów Paschy, uczestniczymy w tych samych wydarzeniach. Jezus bowiem nie tylko raz jeden obchodził ucztę paschalną, lecz odtąd nakazał ją zawsze sprawować. Uczynił więc z niej sakrament. Dziś ten sam Jezus weźmie chleb i wino i przemieni je w swoje Ciało i Krew, aby nas nakarmić. Wszystko to czyni z miłości ku nam. Zanim odejdzie do Ojca czyni Siebie nieustannie obecnym pod osłoną znaków sakramentalnych, zwłaszcza Eucharystii i kapłaństwa, których ustanowienie dziś wspominamy. Odchodząc Chrystus zobowiązał nas do wzajemnej miłości, która jest największym przykazaniem. „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem.” (J15,12
Przed I czytaniem
W pierwszym czytaniu usłyszymy dziś opis uczty paschalnej Starego Przymierza. Tę ucztę sprawowali Żydzi w noc ich wyzwolenia i zawsze potem na pamiątkę tej nocy. Naszym wyzwoleniem jest pascha Chrystusa – prawdziwego Baranka, który wyzwala nas z grzechu.
Przed II czytaniem
Słowa, które kieruje św. Paweł, słyszymy podczas sprawowania każdej Eucharystii. Ich mocą i mocą działania Ducha Świętego staje się obecna wśród nas śmierć Zbawiciela i jej zbawienny skutek – nasze Odkupienie. To, co celebrujemy pod osłoną świętych znaków liturgii, dopełni się w Paruzji – ostatecznym przyjściu Chrystusa.
Przed Ewangelią
Przed wieczerzą, podczas której Chrystus ustanowił sakrament swej ofiary i zbawiennej obecności, umył On nogi uczniom. Jest to symbol pokory i miłości. Do takiej miłości, która umie służyć, zobowiązał nas wszystkich. Jest ona największym przykazaniem i warunkiem owocnego udziału w Eucharystii, którą od najdawniejszych czasów chrześcijanie nazywali Ucztą Miłości.
Przed procesją z darami
Jezus, który z miłości przyjął krzyż, wymaga od nas miłości wobec braci. Zjednoczeni wokół stołu Pańskiego dajemy wyraz naszej odpowiedzialności za najbiedniejszych w naszej rodzinie parafialnej. To bowiem, co wyświadczamy bliźnim, jest służbą samemu Jezusowi.
Przed komunią świętą
Ofiara Chrystusa, zapowiedziana już w Starym Testamencie w znaku Paschalnej Wieczerzy ustanowionej na pamiątkę wyzwolenia z Egiptu, jest tylko jedna i nie powtarza się nigdy więcej. Kościół czyni ją wśród nas obecną w każdej Mszy Świętej. Wielkim darem i zaszczytem jest dla nas to, że możemy w tej ofierze uczestniczyć, wypełniając nakaz Chrystusa: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy”. Spożywając Ciało i Krew Chrystusa czynimy naszą – Jego ofiarę
Przed przeniesieniem NS do kaplicy adoracji
Za chwilę Najświętszy sakrament zostanie przeniesiony do Ołtarza Adoracji. Pan nasz przed swoja męką prosił uczniów słowami; „czuwajcie i módlcie się”. Pragnął aby byli oni z Nim tej nocy, gdy razem spożywali wieczerzę i gdy zostawił im siebie w sakramentalnych znakach. Zostańmy przy Nim i my, uwielbiając Chrystusa i dziękując Mu przez naszą obecność i modlitwę za dar Jego obecności w naszym życiu, którym jest Eucharystia.
WIELKI PIĄTEK
Komentarz przed rozpoczęciem liturgii
Dziś sprawujemy liturgię na cześć męki Pańskiej. Myślimy o Chrystusie, który wziął na siebie ludzkie grzechy i zaniósł je na wzgórze golgoty. Tam został ukrzyżowany, przelał swoją Krew i oddał życie, aby nam otworzyć bramy życia wiecznego. Na Krzyżu pokonał śmierć i szatana. Jego poniżenie w oczach ludzi było potrzebne, aby lepiej mogła się objawić Boża Chwała. Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według Św. Jana. Następnymi częściami tej liturgii są: Adoracja Krzyża, Komunia Święta i procesja do grobu Bożego. Starajmy się rozbudzić w sobie Ducha żywej wiary, Ducha powagi, miłości i wdzięczności za to co Chrystus dla nas uczynił.
Przed czytaniami
Prorok Izajasz na sześć wieków przed Chrystusem przepowiedział owoce męki i cierpienia mesjasza, który obarczył się naszym cierpieniem i był przebity za nasze grzechy. Chrystus Jedyny i Najwyższy Arcykapłan, stał się sprawcą zbawienia dla wszystkich, którzy Go słuchają. On nas zachęca, abyśmy przybywali do niego z ufnością, gdyż czeka na nas z Miłosierdziem Chrystus męczony na Drodze Krzyżowej umierający na Krzyżu jest prawdziwym Barankiem Paschalnym, a Jego Krew jest ceną za nasze zbawienie
Przed modlitwą powszechną
Na zakończenie liturgii słowa odbywa się modlitwa powszechna. Stajemy przed Chrystusem wiszącym na Krzyżu i modlimy się za wszystkich ludzi i za cały świat. Na każde wezwanie odpowiadamy chwilą ciszy, natomiast po każdej modlitwie kapłana odpowiadamy „Amen” – które będzie potwierdzeniem prośby, która celebrans zanosi do Boga w imieniu naszym i całego Kościoła.
Przed Adoracją Krzyża
Za chwilę nastąpi adoracja Krzyża. Oddamy cześć drzewu, na którym zawisło zbawienie świata. Krzyż zostanie odsłonięty w trzech etapach i na każdorazowy śpiew kapłana odpowiadamy „Pójdźmy z pokłonem”, wyrażając tym samym wdzięczność Chrystusowi za trud naszego odkupienia. Niech przyklęknięcie i ucałowanie Chrystusa Ukrzyżowanego będzie z naszej strony wyrazem uwielbienia i miłości za Miłość jaką Chrystus nam okazał.
Do adoracji podchodzimy w następującym porządku:
KAPŁANI
SIOSTRY ZAKONNE
SŁUŻBA LITURGICZNA
Pozostali wierni po zakończonej liturgii wielkopiątkowej
Przed Komunią Świętą
Od krzyża prowadzi nas liturgia do Komunii Świętej. Kościół pragnie nam przez to powiedzieć, że między ofiarą na krzyżu, a Eucharystią jest ścisły związek. Komunia Święta jest pokarmem – owocem zerwanym z drzewa Krzyża, z drzewa Nowego i Nieśmiertelnego życia. Przyjmując Chrystusa do serca starajmy się go naśladować w naszym codziennym życiu.
Przed przeniesieniem do Grobu Pańskiego
Chrystus umarł za nas i został pogrzebany. Na pamiątkę jego przebywania w grobie będziemy czuwać przy nim tego wieczoru i w dniu jutrzejszym. Trwając na modlitwie, rozważajmy, Misterium Męki i Śmierci Chrystusa, która przyniosła wyzwolenie całemu światu. Jego śmierć to wyzwolenia nad naszą śmiercią wieczną, a Jego Zmartwychwstanie to przyczyna i gwarancja naszego przyszłego zmartwychwstania i życia w chwale. Naszą uwagę skoncentrujmy przed wszystkim na wystawiony w monstrancji Najświętszy Sakrament, bo Grób Pański jest wypełniony prawdziwą obecnością żywego Chrystusa.
WIELKA SOBOTA
Przed rozpoczęciem ceremonii 3 min przed rozpoczęciem
Rozpoczynamy dzisiaj obchód wielkiej nocy zmartwychwstania pańskiego. Będziemy dziś rozważać wiele aspektów tajemnicy paschalnej tajemnicy przejścia: izraelitów przez morze czerwone, ze śmierci do życia, z ciemności do światła, z upadku do życia chwały.
Trzeba nam pamiętać, że nasze przejście przygotował nam Jezus Chrystus przez paschalną tajemnicę męki, śmierci i swojego zmartwychwstania.
Liturgia wigilii paschalnej składa się z obrzędów światła, które odbędą się przy ognisku przed kościołem, liturgii słowa, liturgii chrzcielnej i eucharystii.
Gdy do kościoła będzie wnoszony zapalony paschał – symbol Chrystusa zmartwychwstałego, po śpiewie “światło Chrystusa” odpowiadamy “bogu niech będą dzięki”.
Dziś za odnowienie w czasie liturgii przyrzeczeń chrzcielnych można dostąpić odpustu zupełnego.
Przed orędziem paschalnym kiedy procesja z dworu powróci i kapłan zajmie miejsce przewodniczenia podchodzi turyfer do zasypania kadzidła
Przyjmijmy Boże orędzie paschalne – hymn ku czci Chrystusa – światłości świata. Przed wiekami Bóg prowadził naród wybrany przez pustynię do ziemi obiecanej za przewodem słupa ognia. My wszyscy od dnia chrztu świętego pielgrzymujemy do niebieskiej ojczyzny drogą, którą rozświetla swoją nauką i przykładem Chrystus zmartwychwstały. Kto za nim idzie nie chodzi w ciemnościach
Przed czytaniami po zachęcie celebransa do słuchania liturgii słowa
GASIMY ŚWIECE I SIADAMY
Liturgia Słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo bogata. W pierwszych wiekach w tę noc udzielano chrztu świętego katechumenom i czytania są właściwie jedną wielką Katechezą dla przygotowujących się do włączenia we wspólnotę Kościoła. Dla nas wszystkich są one przypomnieniem podstawowych prawd wiary, przedstawieniem Bożego Planu Zbawienia oraz historii całej ludzkości od stworzenia aż do dzieła odkupienia dokonanego przez Zbawiciela.
Przed liturgią Chrzcielną po skończonej homilii kiedy celebrans wyjdzie przed ołtarz
Za chwilę rozpocznie się liturgia chrzcielna. W czasie śpiewania litanii do wszystkich świętych wszyscy pozostają w postawie stojącej. Będziemy prosić boga, przez wstawiennictwo świętych, o pomoc w wiernym wypełnianiu zobowiązań wypływających z sakramentu chrztu. Następnie kapłan pobłogosławi wodę chrzcielną, którą zostaniemy pokropieni na pamiątkę chrztu świętego i odnowimy też nasze przyrzeczenia chrzcielne.
Przed odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych po błogosławieństwie wody chrzcielnej po aklamacji CHWAŁA OJCU I SYNOWI…
Za chwilę przyjmiemy ogień z paschału, od którego zapalimy świece. To światło niech przypomina nam, że jesteśmy dziećmi światłości. Odnowimy także nasze przyrzeczenia chrzcielne.
Powstańmy.
Przed liturgią Eucharystyczną Po modlitwie wiernych
Zmartwychwstały pan zaprasza nas na swoją ucztę paschalną. W ofierze paschalnej dokona się w sakramentalny sposób przejście Chrystusa przez śmierć do życia, którego i my staniemy się uczestnikami. Pełni radości składajmy ojcu niebieskiemu dzięki za dar zmartwychwstałego Chrystusa.
.